Στο μεγαλύτερο μελισσοχώρι της Ευρώπης, τη Νικήτη Χαλκιδικής, οι κάτοικοι έχουν αναπτύξει μια ιδιαίτερη σχέση με τα μελίσσια. Μια σχέση που εδραιώνεται για πάνω από μισό αιώνα.

Το ελληνικό προϊόν έχει περάσει προ πολλού τα ελληνικά σύνορα. Τα 70 μέλη του συνεταιρισμού κάνουν πλέον το επόμενο βήμα, καθώς βάσει συμβολαίων ο Συνεταιρισμός Νικήτης προμηθεύει με μέλι δύο ξενοδοχειακές μονάδες της Χαλκιδικής: το PORTES BEACH HOTEL και το ANTHEMUS SEA BEACH HOTEL & SPA .

Μια συνεργασία που αναπτύσσεται στο πλαίσιο της Συμβολαιακής Τραπεζικής της Τράπεζας Πειραιώς, η οποία ενισχύει χρηματοδοτικά τη συμβολαιακή σύνδεση μεταξύ ξενοδοχειακών μονάδων και επιχειρήσεων συνεταιρισμών που είναι ενταγμένοι στο Πρόγραμμα Συμβολαιακής Γεωργίας & Κτηνοτροφίας. Με τον τρόπο αυτό, το ελληνικό εξαγώγιμο προϊόν γίνεται γνωστό και αναγνωρίσιμο στους ξένους τουρίστες καταναλωτές που επισκέπτονται τη χώρα και οι οποίοι ενδεχομένως να το αναζητήσουν είτε στην τοπική αγορά ή στην αγορά της χώρας τους συμβάλλοντας δε και στην τόνωση της αγοράς των εγχωρίως παραγόμενων πιστοποιημένων αγροτικών προϊόντων.

Η συμμετοχή του συνεταιρισμού στο Πρόγραμμα Συμβολαιακής Γεωργίας ξεκίνησε το 2014 με 26 παραγωγούς και φέτος έχουν ενταχθεί 49 μέλη, που παράγουν κατά μέσο όρο 39.000 κιλά ο καθένας σε μια καλή χρονιά. Η φετινή χρονιά ίσως να είναι καλή , σύμφωνα με το διευθυντή του συνεταιρισμού, κ. Γιάννη Καραδήμο, ο οποίος επισημαίνει: «Το πρόγραμμα εξασφαλίζει ρευστότητα και άμεση πληρωμή για τον παραγωγό, o οποίος πληρώνεται εντός μηνός. Με την ειδική κάρτα προμηθεύεται και τα εφόδιά του. Η τριγωνική σχέση μεταξύ παραγωγού, συνεταιρισμού και τράπεζας είναι φαινόμενο υγείας».

Οι δυσκολίες των τελευταίων ετών δεν ανέστειλαν τα επενδυτικά σχέδια του συνεταιρισμού, καθώς από το 2011 έχει λειτουργήσει τέσσερα καταστήματα στη συμπρωτεύουσα.

Ο συνεταιρισμός είναι ένας από τους μεγαλύτερους της Ευρώπης, απαριθμεί 70 μέλη και συνεργάζεται με άλλους 50 μελισσοκόμους, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων είναι στη Σιθωνία Χαλκιδικής. Κάθε χρόνο διακινούνται 400- 600 τόνοι μέλιΣίθων, με σχεδόν το 20% –κυρίως δασόμελο– να εξάγεται. Το μέλι διακρίνεται σε δύο μεγάλες βασικές κατηγορίες: τα ανθόμελα που παράγονται από το νέκταρ των λουλουδιών και τα δασόμελα ή μέλια μελιτωμάτων (πεύκο, έλατο κ.λπ.) που παράγονται από τους χυμούς των δέντρων.

Πίσω από το μέλι Σίθων κρύβονται ο μόχθος και η αγάπη των ανθρώπων του Συνεταιρισμού Νικήτης. Στα μέσα της δεκαετίας του ’80, ο συνεταιρισμός κάνει ένα σημαντικό βήμα, κατασκευάζοντας το δικό του συσκευαστήριο μελιού. Το 1987 ξεκινάει η τυποποίηση του μελιού Σίθων.

Για την ιστορία, τα μέλη του συνεταιρισμού, γνωρίζοντας τις δυσκολίες του επαγγέλματος, προνόησαν να διασφαλίσουν από πολύ νωρίς τα συμφέροντά τους. Ήταν Οκτώβριος του 1952, τότε που οι πρώτοι μελισσοκόμοι ίδρυσαν τον Αγροτικό Μελισσοκομικό Συνεταιρισμό Νικήτης Χαλκιδικής. Στόχος τους ήταν να εδραιώσουν και να βελτιώσουν την παραγωγή μελιού. Από τα παραδοσιακά κοφίνια πέρασαν στις ευρωπαϊκές κυψέλες και συνεργάστηκαν με τους εμπόρους, οι οποίοι ταξίδεψαν στα πέρατα της Γης το παγκοσμίως βραβευμένο ελληνικό μέλι Σίθων.

[ΠΗΓΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ, 31/08/2016]

Η Χαλκιδική ήταν πάντα ένας ασφαλής οικογενειακός προορισμός, επειδή είναι κοντά στη Θεσσαλονίκη δεν χρειάζεται να μπεις σε αεροπλάνο ή σε καράβι κι έτσι δεν ταλαιπωρούνται τα παιδιά . Τώρα, πώς πίστευαν οι γονείς μας ότι δεν ταλαιπωρούμασταν πέντε άτομα σε έναν φορτωμένο μέχρι τα μπούνια σκαραβαίο χωρίς κλιματισμό, είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο. Πέρασα, λοιπόν, από αρκετές εναλλαγές συναισθημάτων για το συγκεκριμένο μέρος. Από τις τρομερές παιδικές βουτιές στις τροπικές καβουρότρυπες στο δεύτερο πόδι (Σιθωνία). Από τις πρώτες εφηβικές διακοπές με παρέα στην εξωτική Καλλιθέα (σόρι, μαμά, τελικά είχαμε πάει με μηχανάκια και όχι με το ΚΤΕΛ). Ο κύκλος δείχνει να κλείνει με τη δημιουργία της δικής μου, πια, οικογένειας και η επιστροφή στη Χαλκιδική για να μην ταλαιπωρούνται τα παιδιά αναπόφευκτη και καθόλου άσχημη.

Πρώτο Πόδι: Για μπάνιο στη Σάνη, μπροστά στην παραλία του κάμπινγκΆνεμος (προσοχή, πολυκοσμία), στη Σίβηρη, στον Ναυαγό, στο Παλιούρι της Κασσάνδρας, στον Γλαρόκαβο και, γενικά, όπου δεν έχει τύπους να σε ρωτάνε αν έχεις κάνει κράτηση στο σετάκί ομπρέλας ξαπλώστρας (φέραν τα μπουζούκια στην παραλία, ας μη μιλήσω). Για φαγητό στη Μασσαλία, στην πλατεία της Νέας Φώκαιας. Χαμογελαστό σέρβις, δροσερή αυλή, καλές τιμές στα κρασιά κι ένας συνδυασμός από ψαρικά και κρεατικά με γεύσεις της ελληνικής κουζίνας, με ένα μικρό twist όπου χρειάζεται (φέτα τυλιχτή σε πάστα κόκκινης πιπεριάς, τηγανιά μανιταριών με δεντρολίβανο, μύδια με φέτα και μπούκοβο, μπαρμπουνάκι, λαβράκι με πουρέ μελιτζάνας και, στο τέλος, λουκουμάδες με παγωτό). Στο Τριζόνι, στην Κρυοπηγή (θα το βρείτε πάνω στον κεντρικό δρόμο στο δεξί σας χέρι, καθώς κατευθύνεστε για Παλιούρι). Στην αυλή του εστιατορίου, ανάμεσα σε μουριές, λεμονιές και κυδωνιές, απολαμβάνεις ένα μοναδικό μενού ψαριών και θαλασσινών από εξαιρετικές πρώτες ύλες. Δοκιμάστε οπωσδήποτε σασίμι τόνου με lime, διαλέξτε από την εξαιρετική λίστα κρασιών με επίσης πολύ λογικές τιμές και στο τέλος προφιτερόλ παγωτό. Σουσουράδα και Σγουρός Σκαντζόχοιρος στην Αφυτο. Για βόλτα στη μαρίνα της Σάνης, στο πιο κοσμοπολίτικο μέρος του νομού, που φιλοξένει το διάσημο Φεστιβάλ της Σάνης. Στον μαγικό λόφο της Σάνης μπορείς να απολαύσεις μερικά από τα σπουδαιότερα μουσικά συγκροτήματα, συμπεριλαμβανομένου του μαγικού σκηνικού.

Δεύτερο Πόδι: Οι πιο πολλές γαλάζιες σημαίες μαζεμένες εδώ. Για μπάνιο στην Ακτή Ελιάς, στις Καβουρότρυπες, στην Τρανή Αμμούδα, στην Τριστινίκα. Γενικά, παντού γαλάζια νερά και δέντρα που κατεβαίνουν ως τη θάλασσα. Πού να φας: Σε ένα σπίτι 100 χρόνων και πλέον υπάρχει η Μπουκαδούρα, στην Ακτή Ελιάς, πάνω στη θάλασσα. Καθαρές ελληνικές γεύσεις, άριστες πρώτες ύλες, ολόφρεσκα άγρια μύδια, κριταμοσαλάτα, χόρτα μαζεμένα από καλόγερους στο Άγιο Όρος, κολοκυθοανθοί, μπακαλιαροκροκέτες, γαύρος μαρινάτος αλλά και ψαρομακαρονάδα ανάλογα με το φρέσκο ψάρι που φέρνουν οι ψαράδες της περιοχής. Στα Λιναράκια, φρέσκο ψάρι στο Λιναράκι, ανάμεσα σε Καλαμίτσι και Σάρτη, και εξαιρετική θέα στους κολπίσκους της περιοχής. Ο Δημήτρης στο Μεταγκίτσι Χαλκιδικής αποτελεί ένα ασφαλές hiddenplace για όσους ξέρουν . Δουλεύει όστρακα που βγάζει ο ίδιος, λαχανικά από τον κήπο του και φρέσκες τηγανητές πατάτες. Nottobemissed: αχινοσαλάτα, στρείδια, φούσκες, πεταλίδες, καραβίδες αχνιστές γενικά, ρωτήστε τον τι έχει βγάλει και θα καταλάβετε γιατί. Για βόλτα στον Παρθενώνα, ένα υπέροχο ορεινό χωριό πάνω από τον Νέο Μαρμαρά. Σε πολλούς θυμίζει έναν συνδυασμό Πηλίου και Ζαγοροχωρίων. Έχει φοβερό ηλιοβασίλεμα, θέα που κόβει την ανάσα, σπίτια μοναδικής αρχιτεκτονικής, ένα υπέροχο μουσείο και μια υπέροχη εκκλησία. Στο Πόρτο Κουφό υπάρχει ένας όρμος, ο Μυχός, που αποτελεί ένα φυσικό μικρό λιμάνι. Κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου χρησιμοποιήθηκε από τα γερμανικά υποβρύχια λόγω της στρατηγικής του θέσης, που παρείχε αφενός φυσική αντιαεροπορική κάλυψη, αφετέρου άμεση πρόσβαση στο Αιγαίο, ενώ στην αρχή του όρμου είχαν εγκαταστήσει ένα πολυβολείο που φρουρούσε την είσοδο του.

Τρίτο Πόδι:Για μπάνιο στις ατελείωτες αμμουδιές της Χερσονήσου του Άθω, με τα κρυστάλλινα νερά και την άμμο σε σχήμα ρυζιού, στην παραλία Κακούδια της Ιερισσού με τον χαρακτηριστικό τεράστιο βράχο μέσα στη θάλασσα. Οπωσδήποτε στο νησάκι της Αμμουλιανής, που έχει παντού τιρκουάζ νερά και κάτασπρη άμμο. Για μύδια και θαλασσινά πηγαίνετε στην Ολυμπιάδα, ένα από τα μέρη με ονομαστές μυδοκαλλιέργειες, για νόστιμους μεζέδες και τσίπουρο στην παραλία της Ιερισσού και στα Νέα Ρόδα. Αποφύγετε τα φημισμένα εστιατόρια της Ουρανούπολης που απευθύνονται στο ξανθό γένος, με μενού από αστακομακαρονάδες μέχρι γαύρο με κρέμα γάλακτος (wtf). Για βόλτα στα Στάγειρα, την πατρίδα του μεγαλύτερου Έλληνα φιλοσόφου, του Αριστοτέλη, στους πρόποδες του Στρατωνικού Όρους, με το εξαιρετικό πάρκο του Αριστοτέλη. Αλλά και στο υπέροχο ορεινό χωριό της Αρναίας για περίπατο ανάμεσα στα υπέροχα κτίρια εξαιρετικής μακεδονίτικης αρχιτεκτονικής, δίπλα στο δάσος.

[ΠΗΓΗ: LIFO ATHINA, του Κώστα Καπετανάκη, 28/07/2016]

Αύξηση αφίξεων μεταξύ 2% και 5% καταγράφει στη θερινή τουριστική σεζόν η ανατολική Χαλκιδική, επιδεικνύοντας αξιοσημείωτες αντοχές σε μια δύσκολη χρονιά για τον ελληνικό τουρισμό. Μάλιστα, σύμφωνα με τα στοιχεία του Προαθωνικού Οργανισμού Τουρισμού, προορισμοί όπως η Αμμουλιανή και n Ολυμπιάδα έφτασαν να σημειώνουν πληρότητες της τάξης του 95% – 100% για 2,5 συνεχόμενους μήνες. Επιπλέον, οι προβλέψεις για τους μήνες Σεπτέμβριο και Οκτώβριο είναι εξαιρετικά αισιόδοξες, δεδομένης της προσέλκυσης στην περιοχή ευρωπαϊκών γραφείων περιπατητικού τουρισμού, καθώς και τουρισμού πολιτιστικών και προσκυνηματικών περιηγήσεων.

Οι προορισμοί

Νέοι προορισμοί της ανατολικής Χαλκιδικής, εξάλλου, μπήκανμε αξιώσεις στον τουριστικό χάρτη, όπως n Βαρβάρα (ως μέρος του Αριστοτελικού Περιπάτου), n Αρναία (ως μέρος προγραμμάτων εναλλακτικού τουρισμού) και τα Στάγειρα (ως πολιτιστική περιήγηση), προσελκύοντας τους πρώτους Ευρωπαίους, Τούρκους και Λιβανέζους θεματικούς ταξιδευτές, ενώ 22 νέα τουριστικά γραφεία από τοβόρειο-δυτικό- κεντρικό ευρωπαϊκό χώρο συνεργάζονται ήδη με ξενοδοχειακά καταλύματα ολόκληρης της περιοχής. Ιταλοί, Βέλγοι, Ολλανδοί, Γάλλοι, Κύπριοι και Σουηδοί επισκέπτες πλαισίωσαν φέτος τους Βρετανούς, Γερμανούς, Ρώσους και Βαλκάνιους, δημιουργώντας ένα μωσαϊκό τουριστικών αγορών, το οποίο χρόνο με το χρόνο αναμένεται να ισορροπήσει τη μονοκαλλιέργεια των παλαιότερων ετών.

Από την άλλη πλευρά δεκάδες ημερήσιες αποδράσεις και εκδρομές έχουν συμπεριληφθεί σε προγράμματα τουριστικών γραφείων, με αποτέλεσμα την προσέλκυση εκατοντάδων εκδρομέων σε καθημερινή βάση ειδικά στις περιοχές Ουρανούπολης, Βαρβάρας, Σταγείρων, Αρναίας και Αμμουλιανής. Στον Προαθωνικό Οργανισμό Τουρισμού, ο οποίος τα τελευταία χρόνια ανέδειξε 16 μορφές εναλλακτικού τουρισμού στην περιοχή, συμμετέχουν 146 επιχειρήσεις και τοπικοί φορείς της ανατολικής Χαλκιδικής.

[ΠΗΓΗ: ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ, 29/08/2016]

Ενα νέο εγχείρημα που έχει σκοπό να κατακτήσει τους… αιθέρες κάνει δυναμική εμφάνιση στη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης και έρχεται να προστεθεί στο τουριστικό προϊόν της πόλης και άλλων ελληνικών προορισμών: το αερόστατο. Οι πτήσεις με αερόστατο είναι μία δημοφιλής δραστηριότητα σε πολλές περιοχές του κόσμου, με την Καππαδοκία να κρατάει τα «σκήπτρα».

Όπως εξήγησε μιλώντας στο ΠΡΑΚΤΟΡΕΙΟ FM ο Μίλτος Κοτζαγερίδης, εκπρόσωπος της εταιρείας που διαχειρίζεται τα αερόστατα, εδώ και λίγους μήνες γίνεται μία συντονισμένη προσπάθεια να συμπεριληφθεί το αερόστατο στις επιλογές των τουριστών, που επιλέγουν ως προορισμό όχι μόνο τη Θεσσαλονίκη, αλλά και τη Χαλκιδική και τα Μετέωρα. Σύντομα επίσης, θα γίνονται πτήσεις και στην περιοχή των ιαματικών λουτρών στο Λαγκαδά, καθώς έχει ήδη δρομολογηθεί συνεργασία με τους τοπικούς παράγοντες, σύμφωνα με τον κ. Κοτζαγερίδη

«Στο αερόστατο μπορούν να ανέβουν -ανάλογα με το μέγεθος του- από τέσσερα έως 30 άτομα. Η βόλτα διαρκεί 1,5 ώρα και στοιχίζει περίπου 150 ευρώ ανά επιβάτη», σημειώνει ο κ. Κοτζαγερίδης. Όπως διευκρίνισε, πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο πακέτο, το οποίο «κλείνουν» τουριστικοί πράκτορες και περιλαμβάνει ενδεικτικά «μεταφορά από και προς το ξενοδοχείο, πρωινό, σνακ, σαμπάνια ή κάτι άλλο». «Είμαστε η πρώτη εταιρεία που δραστηριοποιούμαστε στην Ελλάδα, πραγματοποιώντας επίσημα δημόσια μεταφορά με τουριστικά αερόστατα», ανέφερε ο κ. Κοτζαγερίδης. Οι τιμές είναι στα επίπεδα της Τουρκίας, όπως συμπλήρωσε, και πολύ καλύτερες από ό,τι στην Τοσκάνη όπου κυμαίνονται από 250 – 350 ευρώ. Γενικότερα, στην Ευρώπη, οι τιμές κυμαίνονται από 300 έως 600 ευρώ το άτομο. «Μία από τις εταιρείες μας δραστηριοποιείται πάνω από 20 χρόνια στην Καππαδοκία, που σήμερα είναι πασίγνωστη για τις πτήσεις με αερόστατο», πρόσθεσε.

Το αερόστατο μπορεί να πετάει όλους τους μήνες, με εξαίρεση ίσως το Φεβρουάριο που μπορεί να καταστεί απαγορευτικός αν έχει δυνατούς ανέμους, όπως και οι περίοδοι έντονων βροχοπτώσεων. Στο μεταξύ, η εταιρεία έχει προχωρήσει σε μία συνεργασία με τη HELEXPO – ΔΕΘ και θα πραγματοποιούνται πτήσεις κατά τις ημέρες της Διεθνούς Έκθεσης. Επίσης, για όσους επιθυμούν να δοκιμάσουν πώς είναι να ανεβαίνει κανείς ψηλά με αερόστατο, θα μπορούν να το κάνουν στην τιμή των 20 ευρώ ανά άτομο. Σε αυτήν την περίπτωση το αερόστατο θα είναι δεμένο και θα σηκώνεται περίπου 40 μέτρα, από όπου ο επιβάτης θα έχει την ευκαιρία για λίγη ώρα, να δει την πόλη να… απλώνεται στα πόδια του.

[ΠΗΓΗ: ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, 26/8/2016]

Ξαναπήγα για διακοπές στη Χαλκιδική μετά σχεδόν είκοσι έτη. Τότε είχα σοκαριστεί με τα συγκροτήματα εξοχικών κατοικιών, τώρα μου φάνηκαν σεμνά και ενταγμένα στο τοπίο. Τόσο πολύ ωρίμασα ώστε να βλέπω στην εξάπλωση του προνομίου των εξοχικών σπιτιών μια κρυμμένη δημοκρατική αρμονία ή απλώς ο καινούργιος δρόμος επιτρέπει να αντιμετωπίζεις έτσι τα πράγματα;

Νομίζω συμβαίνουν και τα δύο. Τότε περνούσαμε με το αυτοκίνητο μέσα από τις καλοκαιρινές κωμοπόλεις για να φτάσουμε στο σπίτι των φίλων μας, περιμένοντας σε ουρές, ακούγοντας βρισιές και κορναρίσματα από τους ανυπόμονους έτσι και καθυστερούσαμε για ένα δευτερόλεπτο, με τα παιδιά σε κατάσταση παροξυσμού και τα λοιπά, τώρα ο νέος αυτοκινητόδρομος περνάει έξω από τα χωριά, προσφέρει αυτό το αφ’ υψηλού αίσθημα του επισκέπτη, πέρα από την ταχύτητα και την ευκολία. Τα παιδιά δεν είναι πια παιδιά και δεν είναι μαζί μας, τα συγκροτήματα τα ξέρω και δεν με σοκάρουν, αντίθετα εκτιμώ πόσο μερικά έχουν χτιστεί με τέτοιο τρόπο ώστε κάθε ένοικος να έχει θέα σε βουνό και θάλασσα, κι ας είναι μικρούτσικα τα σπίτια. Κι ύστερα το χρώμα της θάλασσας στις ακτές όπου κολυμπάμε σε κάνει να τα ξεχνάς όλα και να θυμάσαι μόνο το σλόγκαν των Σαλονικιών, ότι σαν τη Χαλκιδική δεν έχει, να διαπιστώνεις ότι έχουν δίκιο και να τους ζηλεύεις εκ βάθους καρδίας.

Υπάρχει άραγε άλλη χώρα στον κόσμο που να διαθέτουν οι πολίτες της τόσα εξοχικά ανά κεφαλή, πέρα από την κύρια κατοικία; Και να μην είναι φτιαγμένα σαν τις πολυκατοικίες της Ισπανίας, αλλά σαν μικρά ανεξάρτητα σπιτάκια, έστω και με ασφυκτική γειτνίαση, που προσφέρουν την αίσθηση ή την ψευδαίσθηση της ανεξαρτησίας; Θα πρέπει να είναι η Ελλάδα μοναδική περίπτωση τόπου που οι κάτοικοι της ανακάλυψαν την ύπαιθρο από την αρχή, ως τόπο απολαύσεων, αφού την είχαν εγκαταλείψει ως τόπο μόχθου, και την ανέκτησαν τόσο συστηματικά.

Όταν ήμουν παιδί και δεν είχαμε χωριό, ούτε γιαγιάδες και παππούδες να μας περιμένουν, θεωρούσα προνόμιο να πηγαίνω διακοπές για ένα μήνα στην κατασκήνωση των υπαλλήλων Τραπέζης της Ελλάδος στην Πάρνηθα, κι ύστερα με τους γονείς σε κάτι νοικιασμένα δωμάτια με τσιμέντο για πάτωμα και άβαφες πόρτες. Τα παιδιά μας όμως είχαν δύο γιαγιάδες και τρία εξοχικά, το δικό τους πρόβλημα ήταν σε ποια θα πρωτοπήγαιναν. Μια φορά τα έστειλα στην κατασκήνωσή μου, ως εγγόνια τραπεζικού, κι έφριξαν, πώς είναι δυνατόν να περνούσες καλά εδώ πέρα, μου είπαν, κι έφυγαν σε μια βδομάδα. Το επίπεδο ζωής μας έχει ανέβει απίστευτα, τόσο που δεν προλάβαμε να συντονιστούμε σε ανάλογη παιδεία και ικανότητες διατήρησής του.

Αν ο καινούργιος δρόμος κατέληγε σε πάρκινγκ έξω από τις πόλεις, όπου θα αφήνεις το αυτοκίνητο και θα περπατάς μετά σε πεζόδρομους, θα ζήλευα αβάσταχτα τους Σαλονικιούς. Οπότε καλύτερα όχι.

[ΠΗΓΗ: Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, της Άννας Δαμιανίδη, 23/08/2016]