Την ώρα που η λίρα καταρρέει και η οικονομική ύφεση στη γείτονα εντείνεται τα πρώτα απόνερα φτάνουν στα ελληνικά παράλια με τις εκτιμήσεις να κάνουν λόγο για μείωση του αριθμού των τουριστών κατά 50%

Η κατάρρευση της οικονομίας της Τουρκίας και η μεγάλη υποτίμηση της λίρας έχουν προκαλέσει σεισμό στη χώρα και ισχυρούς μετασεισμούς έξω από τα σύνορά της. Πολλές περιοχές της Ελλάδας αισθάνονται έντονα τις συνέπειες της τουρκικής κρίσης αφού οι τουρίστες από τη γειτονική χώρα είδαν την αγοραστική τους δύναμη να μειώνεται δραματικά και δεν επισκέφθηκαν τους αγαπημένους τους ελληνικούς προορισμούς.

Οι αρχικές αισιόδοξες εκτιμήσεις ότι και φέτος οι τουρίστες από την Τουρκία θα έρχονταν κατά χιλιάδες στην Ελλάδα έδωσαν τη θέση τους στην κατήφεια και την αναζήτηση μελλοντικών λύσεων. Άλλωστε τα στοιχεία είναι αμείλικτα. Πέρυσι περίπου 8οο.οοο Τούρκοι ήρθαν για διακοπές στη χώρα μας. Φέτος υπολογίζεται ότι ο αριθμός τους θα μειωθεί κατά 50%.

Είναι πολύ άσχημα νέα για τον τουρισμό περιοχών όπως η Καβάλα, η Αλεξανδρούπολη, η Θεσσαλονίκη, η Χαλκιδική, η Λέσβος, η Χίος, η Σάμος, η Κως και η Ρόδος, οι οποίες περίμεναν όχι μόνο ότι οι γείτονες θα έρχονταν αλλά και ότι θα ξόδευαν πολλά χρήματα όπως έκαναν τα προηγούμενα χρόνια.

«Είναι κάτι που έχουμε αρχίσει να παρατηρούμε από την αρχή της χρονιάς λόγω της ισοτιμίας της λίρας η οποία ήταν στο 1/3,5 και τώρα έχει κατρακυλήσει κάπου στο 1/7. Είναι πολύ δύσκολο για τους Τούρκους να κάνουν διακοπές στο εξωτερικό» λέει στο Έθνος της Κυριακής ο πρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ξενοδόχων Γρηγόρης Τάσιος προσθέτοντας, ωστόσο, ότι δεν αποκλείει να έχει παίξει και έναν μικρό ρόλο η ένταση στις σχέσεις των δύο χωρών.

Ο κ Τάσιος σημειώνει ότι το πλήγμα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο αν μπει στην εξίσωση το γεγονός ότι οι Τούρκοι τουρίστες είναι από αυτούς που δαπανούν χρήματα στις διακοπές τους και δεν θυμίζουν

καθόλου τους επισκέπτες που έρχονται στη χώρα μας με all inclusive πακέτα. «Ισχύει ακόμα η βίζα των 72 ωρών για την οποία χρειάζεται η προσκόμιση της φορολογικής δήλωσης. Αυτό σημαίνει ότι έρχονται

στην Ελλάδα άνθρωποι με υψηλά εισοδήματα Οι Τούρκοι θυμίζουν τον παλιό καλό Έλληνα που δεν είχε πρόβλημα να ξοδέψει όταν πήγαινε διακοπές».

Με αυτήν την άποψη συμφωνεί και ο πρόεδρος των ξενοδόχων της Θράκης Κωνσταντίνος Χατζηκωνσταντίνου. Όπως εξηγεί πόλεις όπως η Αλεξανδρούπολη είχαν προνομιακή επισκεψιμότητα αφού η απόσταση από την Κωνσταντινούπολη είναι περίπου 300 χιλιόμετρα. «Έρχονταν πολλοί καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους και η Αλεξανδρούπολη είχε τον τουρισμό του city break» τονίζει. Για τον κ Χατζηκωνσταντίνου ο συναγερμός άρχισε να χτυπάει όταν η ισοτιμία της τουρκικής λίρας έφτασε στο 1/4,5. Τώρα θεωρεί ότι είναι αργά. Η φετινή χρονιά έχει χαθεί και αυτό αποτυπώνεται στις κρατήσεις οποίες από τα μέσα Ιουλίου έπεσαν ξαφνικά κατά 30%. «Οσοι δεν πλήρωσαν προκαταβολή απλώς ακύρωσαν την κράτησή τους και όσοι είχαν πληρώσει ήρθαν, αλλά μείωσαν δραματικά και τη διαμονή και την κατανάλωση. Το τελευταίο διάστημα εξακολουθούν να έρχονται μόνον οι Τούρκοι που η οικονομική τους δραστηριότητα δεν επηρεάζεται από τη λίρα δηλαδή όσοι απασχολούνται στον τομέα των εξαγωγών. Τα στελέχη των εταιρειών που είχαν πολύ καλούς μισθούς και την άνεση να έρθουν για ένα τριήμερο δυσκολεύονται επειδή πληρώνονται με λίρες».

Ούτε από τα νησιά του Βόρειου Αιγαίου έρχονται αισιόδοξα μηνύματα. Οι ξενοδόχοι μιλούν για αριθμούς που συγκρίνονται μόνο με αυτούς των αρχών της δεκαετίας όταν ξεκίνησε να εμφανίζεται για πρώτη φορά ένα ικανό τουριστικό κύμα από την Τουρκία, Ο Περικλής Αντωνίου, ο οποίος είναι μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδας και πρώην πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Λέσβου, συγκρίνει το παρόν με το όχι και τόσο μακρινό παρελθόν: «Ξεκινήσαμε το 2011 με 15.000 επισκέπτες από την Τουρκία και συνεχώς ανεβαίναμε. Το 2013 πλησιάσαμε τους 40.000 το 2015 ξεπεράσαμε τους 50.000 και τα δύο προηγούμενα χρόνια βρισκόμασταν σταθερά μεταξύ 45.000 – 50.000. Φέτος τα πράγματα έχουν αλλάξει. Μέχρι και το τέλος Ιουλίου είχαν έρθει μόλις 18.000 και ο Αύγουστος στα καλύτερά του δεν ξεπερνά τους 15.000. Η πτώση είναι τεράστια», λέει.

Αν υπάρχει πάντως ένα νησί και μια συγκεκριμένη περιοχή του στην οποία η απουσία των Τούρκων επισκεπτών γίνεται αμέσως αντιληπτή αυτό είναι το Ποσειδώνιο της Σάμου. Ο μικρός οικισμός, ο οποίος είναι σταθερό σημείο αναφοράς για τους Τούρκους που κάνουν διακοπές με σκάφος στο Αιγαίο, φέτος μοιάζει να έχει ερημώσει. Οι άνθρωποι που ζουν και εργάζονται εκεί λένε ότι ο αριθμός των γειτόνων μας που επισκέφθηκε φέτος το Ποσειδώνιο είναι μικρότερος κατά 60% σε σχέση με πέρυσι. Όμως η οικονομική κρίση στην Τουρκία είναι μόνο η μία αιτία. «Όσοι έχουν έρθει μας λένε ότι πλέον δυσκολεύονται τρομερά λόγω των ελέγχων που γίνονται απέναντι. Οι περισσότεροι από τους επισκέπτες μας ζουν στη Σμύρνη, την Έφεσο (Κουσάντασι) και την Αλικαρνασσό (Μπόντρουμ), δηλαδή σε περιοχές που δεν στηρίζουν τον Ερντογάν. Και αυτοί οι έλεγχοι που τελικά αποθαρρύνουν πολλούς, είναι κάτι σαν αντίποινα» σημειώνει ο Μανώλης Κερκέζος, ο οποίος είναι ιδιοκτήτης ταβέρνας και ενοικιαζόμενων δωματίων, ενώ ο πρόεδρος της τοπικής κοινότητας Γιώργος Ξαγοράρης συμπληρώνει ότι πλέον η πλατεία του χωριού είναι σχεδόν έρημη όταν όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν γεμάτη με επισκέπτες.

Η οικονομική κρίση στην Τουρκία και απώλεια των επισκεπτών για την Ελλάδα δεν είναι το μόνο κακό νέο που θα κληθεί να διαχειριστεί ο τουριστικός κλάδος στη χώρα μας. Οι συνέπειες ενδεχομένως θα φανούν περισσότερο τα επόμενα χρόνια. Όπως εξηγεί ο κ Τάσιος η υποτίμηση της τουρκικής λίρας θα κάνει τη χώρα πολύ πιο ανταγωνιστική απ’ ό,τι είναι τώρα. «Οι περισσότεροι Τούρκοι στράφηκαν στον εσωτερικό τουρισμό και τον τόνωσαν αρκετά. Θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι το 2016 και το 2017 ο τουρισμός δεν δούλεψε καθόλου στην Τουρκία και η Ελλάδα επωφελήθηκε αρκετά από αυτό» σημειώνει και προσθέτει: «Φέτος δεν περιμένουμε άλλες αλλαγές και δεν θα υπάρχουν συνέπειες αλλά του χρόνου τα πράγματα μπορεί να είναι διαφορετικά όταν όλοι οι μεγάλοι tour operators θα αρχίσουν να διαπιστώνουν ότι θα μπορούν να προσφέρουν πολύ φθηνότερα πακέτα για την Τουρκία».

[ΠΗΓΗ: ΕΘΝΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ, του Στέλιου Βογιατζάκη, 26/8/2018]

Η κακοκαιρία στην Ελλάδα, η καλοκαιρία στην Ευρώπη και το Airbnb έκοψαν την κίνηση από τα ξενοδοχεία

«Μπουρινιασμένη», μεταφορικά και κυριολεκτικά, αποδεικνύεται η φετινή σεζόν για τα ξενοδοχεία της Χαλκιδικής, αφού οι κακές καιρικές συνθήκες, που δεν παρέπεμπαν σε καμία περίπτωση σε ελληνικό καλοκαίρι, η αναπάντεχη καλοκαιρία στην Ευρώπη, αλλά και η στροφή των τουριστών στις βραχυχρόνιες μισθώσεις (Airbnb) προκάλεσαν «πονοκέφαλο» στους ξενοδόχους της περιοχής. Ο Ιούνιος χάθηκε εξαιτίας των συνεχών βροχοπτώσεων, ενώ η κακοκαιρία επεκτάθηκε και στον Ιούλιο, αποτελώντας τροχοπέδη για τους τουρίστες.

Έτσι, ενώ πέρυσι τον Ιούλιο οι πληρότητες των ξενοδοχείων είχαν φτάσει το 90%, φέτος δεν ξεπέρασαν το 80%. Και ο Αύγουστος όμως, ο κατεξοχήν μήνας των διακοπών, δεν ήταν απρόσβλητος. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ένωσης Ξενοδοχείων Χαλκιδικής Γρηγόρη Τάσιο, οι αυγουστιάτικες πληρότητες είναι της τάξης του 85%, ενώ πέρυσι ξεπερνούσαν το 90%.

Φτωχότερες όμως προβλέπονται οι επιδόσεις και του Σεπτεμβρίου, αφού, ενώ πέρυσι την ίδια περίοδο οι πληρότητες ήταν 85%, χαρίζοντας χαμόγελα στους ξενοδόχους της Χαλκιδικής, που επενδύουν στα «άκρα» της σεζόν, φέτος έπεσαν στο 75%. «Σε γενικές γραμμές η κίνηση στα ξενοδοχεία του νομού είναι κάτω 5% με 7%» σημειώνει στη «δημοκρατία» ο κ. Τάσιος. Πάντως στη γενικότερη κατήφεια υπάρχουν και οι αναλαμπές, όπως η γερμανική και η βρετανική αγορά, που έδειξαν όχι μόνο αντοχές, αλλά και ανοδικές τάσεις. Έτσι, εκτιμάται όη η τουριστική κίνηση από ης δύο αγορές αυξήθηκε κατά 5% με 7% έναντι της περσινής σεζόν

Την ίδια ώρα η ρωσική αγορά υποχώρησε κατά 10%, ενώ πτωτική ήταν η τάση και από τις βαλκανικές αγορές, που κατέγραψαν μείωση 10% στα ξενοδοχεία της Χαλκιδικής, κυρίως εξαιτίας της στροφής των Βαλκάνιων τουριστών προς ης βραχυχρόνιες μισθώσεις. «Πέρα από την κακοκαιρία στη χώρα μας, ήταν και η καλοκαιρία στην Ευρώπη που δεν βοήθησε να γίνουν κρατήσεις της τελευταίας στιγμής. Έτσι, οι τουρίστες έμειναν στις χώρες τους» λέει στη «δημοκρατία» ο πρόεδρος της Ένωσης Ξενοδοχείων Χαλκιδικής. Σύμφωνα με τις κρατήσεις, η κίνηση στα ξενοδοχεία της Χαλκιδικής θα διαρκέσει φέτος έως ης 15 Οκτωβρίου, όπως και πέρυσι.

[ΠΗΓΗ: ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΒΟΡΕΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, της Μαρίας Μαθιοπούλου, 18/8/2018]

Ταξιδεύουμε στο τρίτο πόδι της Χαλκιδικής όπου έμπειροι καραβομαραγκοί διασώζουν στα καρνάγια μια παράδοση αιώνων χάρη στη ζήτηση για τουριστικά ξύλινα σκάφη

Στο καρνάγιο του στην παραλία της Ιερισσού ο Παναγιώτης Βασιλείου κάνει τρεις φορές τον σταυρό του και δίχως να αφήσει το τσιγάρο από το χέρι ξεκινάει με το ειδικό μηχάνημα να κόβει έναν μεγάλο κορμό πεύκου σε φέτες. Σε κάθε κίνηση του η ατμόσφαιρα μοσχοβολάει πεύκο.

Από τις φέτες αυτές σε περίπου οκτώ μήνες θα έχει σκαρώσει ένα όμορφο ξύλινο καΐκι το οποίο θα πλέει με ασφάλεια στη θάλασσα.

Στα 61 του χρόνια ο κύριος Παναγιώτης αποτελεί έναν από τους ελάχιστους πλέον καραβομαραγκούς σε όλη την Ελλάδα που υπηρετεί την τέχνη της κατασκευής ξύλινων καϊκιών, η οποία έχει τόσο στενά συνδεθεί με τη ναυτική παράδοση και τη ζωή στη χώρα.

Η πατρίδα του η Ιερισσός είναι ονομαστή για τους τεχνίτες της οι οποίοι μέχρι και σήμερα λαμβάνουν παραγγελίες από κάθε άκρη της Ελλάδας αλλά και από εξωτερικό. Αλλά αυτή δεν είναι καλή εποχή για τα ελληνικά καρνάγια καθώς τα τελευταία χρόνια έχουν καταστραφεί πολλά αλιευτικά καΐκια έναντι αποζημιώσεων στο πλαίσιο της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης για μείωση της υπεραλίευσης.

Ο ίδιος ξεκίνησε να μαθαίνει την τέχνη όταν ήταν μόλις οκτώ ετών. Όπως συνέβαινε στις περισσότερες περιπτώσεις διδάχθηκε από τον πατέρα του ο οποίος μαθήτευσε στη Μηχανιώνα Θεσσαλονίκης και έστησε το καρνάγιο του το 1974 στην Ιερισσό. «Τότε είχαμε μόνο μια παραγκούλα. Ίσα ίσα μπαίναμε από κάτω και από πάνω μας τρέχαν τα ποντίκια σαν τις γάτες», θυμάται. «Όλα τα κάναμε με τα χέρια, δεν υπήρχαν μηχανές. Δεν είχαμε ηλεκτρικό ρεύμα. Ήταν πολύ δύσκολα».

Στο καρνάγιο του δουλεύει από το πρωί μέχρι το βράδυ με ένα διάλειμμα το μεσημέρι για φαγητό που συχνά περιλαμβάνει φρέσκο ψαράκι και τσιπουράκι μαζί με φίλους στο μεγάλο τραπέζι πίσω από το εργαστήρι.

Από τα χέρια του έχουν περάσει έως τώρα περισσότερα από 200 σκαριά διαφορετικού μεγέθους και τύπου: καραβόσκαρα, διχτυάρικα, παπαδιές, αλλά και τρεχαντήρια που είναι και τα αγαπημένα του. Όπως λέει, έχει χνάρια -σχέδια δηλαδή- για όλα και ξέρει να δουλέψει ό,τι του ζητήσει ο πελάτης.

Μιλώντας για το μυστικό της δουλειάς αποκαλύπτει πως αυτό είναι «να δουλεύουν συνεχώς το μυαλό και τα μάτια». Ο ίδιος έχοντας στο σώμα του διάφορα σημάδια από ατυχήματα που έπαθε εν ώρα εργασίας, εξηγεί πως πρόκειται για μια τέχνη δύσκολη και επικίνδυνη που απαιτεί προσοχή παρατηρητικότητα και ακρίβεια.

Μια τέχνη απαιτητική και επικίνδυνη

Ο Νίκος Γιαννάκης που έχει το καρνάγιο του λίγα μέτρα παραδίπλα συμφωνεί. «Χρειάζεσαι πολλά χρόνια για να κατακτήσεις την τέχνη αυτή» αναφέρει ο 48χρονος καραβομαραγκός που ξεκίνησε από την ηλικία των 15 ετών, μαθαίνοντας και αυτός δίπλα στον πατέρα του.

Σύμφωνα με όσα έχει ακούσει, η τέχνη στην Ιερισσό ξεκίνησε όταν περίπου το Ιερισσιώτες μάστορες ακολούθησαν Συριανούς καραβομαραγκούς στο Άγιον Όρος και είδαν πώς σκαρώνουν και συντηρούν τις βάρκες των μοναχών. Από τότε η ναυπηγική τέχνη άρχισε να ακμάζει στην περιοχή.

«Οι Ιερισσιώτες φτιάχνουμε δυνατά σκάφη, γιατί χρησιμοποιούμε πολύ ξύλο. Εγώ πηγαίνω μόνος μου στο βουνό και διαλέγω τα δέντρα που θέλω», λέει.

Η διαλογή γίνεται πάντα χειμώνα ώστε το πεύκο να έχει κρατήσει το ρετσίνι μέσα του και να είναι «ζωντανό». Έπειτα, ο Νίκος κόβει τους κορμούς και τους επεξεργάζεται. Πρώτα στήνεται η καρίνα, μετά ο σκελετός και τέλος έρχεται η ώρα για το πέτσωμα, για το γέμισμα δηλαδή του σκελετού με τα ξύλα.

«Κάθε σκάφος έχει περίπου 500 με 600 κομμάτια πάνω του τα οποία πρέπει να σχεδιαστούν ένα ένα και με διαφορετικές τεχνικές», εξηγεί, προσθέτοντας ότι μια αστοχία τη στιγμή της κατασκευής μπορεί να αφήσει κουσούρι για πάντα στο σκάφος. «Η ευθύνη είναι μεγάλη».

Κάθε ξύλο που προσθέτει το αλείφει με μίνιο ένα «φάρμακο» που προστατεύει το ξύλο και του προσδίδει ένα πορτοκαλί χρώμα που έχει γίνει σήμα κατατεθέν όλων των αντίστοιχων ναυπηγείων στην Ελλάδα. Τελευταίο στάδιο της δημιουργίας, που όπως ομολογεί ο ψηλόλιγνος άντρας είναι και το αγαπημένο του, είναι όταν το σκάφος φεύγει από τα χέρια του όταν το πετάει στη θάλασσα και το βλέπει να ισορροπεί σωστά. «Μια τέχνη πρώτα την μαθαίνεις και ύστερα την αγαπάς», λέει.

Αξιόπλοα και γρήγορα, σύμφωνα με μαραγκούς και καπετάνιους, τα ξύλινα σκάφη υπερτερούν από τα πλαστικά στην αντοχή, στον χρόνο, στην ασφάλεια αλλά και στην ομορφιά. Ο Νίκος εξηγεί πως αν το ξύλινο σκάφος συντηρείται σωστά μπορεί να ζήσει πάνω από 100 χρόνια. «Έχω επισκευάσει βάρκα που κατασκευάστηκε το 1830. Όταν τελείωσα έμοιαζε σαν καινούργια», αναφέρει χαρακτηριστικά.

«Τα ξύλινα τα ζητούν οι μερακλήδες», υποστηρίζει, χαϊδεύοντας τις καμπύλες του καραβιού που κατασκευάζει. Το χέρι του έχει γίνει ένα με το ξύλο και πλέον γνωρίζει κάθε στιγμή τι χρειάζεται το κομμάτι από πεύκο που έχει μπροστά του προκειμένου να υπακούσει στο σχέδιο του κάθε καραβιού: άλλοτε θα το «βαφτίσει» στη θάλασσα για είναι πιο ευλύγιστο, άλλοτε θα το κάψει για να αντέξει περισσότερο.

«Τώρα πέσαμε σε δύσκολες εποχές»

Παρά τα πλεονεκτήματα που έχουν, οι παραγγελίες που φτάνουν στα καρνάγια για καινούργια ξύλινα σκάφη και επισκευές ολοένα μειώνονται. Σύμφωνα με τον κύριο Παναγιώτη η χρυσή περίοδος για το επάγγελμα ήταν από το 1980 έως το 1998. «Τώρα πέσαμε σε δύσκολες εποχές», μουρμουράει. Τα τελευταία χρόνια η δουλειά μειώθηκε και από τα πέντε με έξι καρνάγια που ήταν στην παραλία της Ιερισσού έχουν απομείνει μόνο τρία.

Ρόλο στον μαρασμό των ναυπηγείων δεν έπαιξε μόνο η οικονομική κρίση, αλλά και η επιλογή πολλών αλιέων να «κόψουν», να καταστρέψουν δηλαδή τα καΐκια τους, ώστε να λάβουν τις αποζημιώσεις που δίνει η Ε.Ε. με στόχο τη μείωση της υπεραλίευσης. «Πλέον δεν βγάζουν άδειες για αλιευτικά σκάφη. Έχουν να δώσουν άδειες από το 1922», σημειώνει ο Νίκος υπενθυμίζοντας πως βασικοί πελάτες των καρνάγιων είναι οι ψαράδες.

Νέα γενιά και νέες ελπίδες

Τα ευχάριστα νέα για την παραδοσιακή ναυπηγική τέχνη ωστόσο είναι πως αυξάνεται σταδιακά η ζήτηση για τουριστικά σκάφη. Ο 35χρονος Βασίλης, γιος του κ Παναγιώτη, που μαζί με τον αδερφό του Δημήτρη συνεχίζουν την οικογενειακή παράδοση, είναι αισιόδοξος ότι ο τουρισμός μπορεί να προσφέρει μέσω της ζήτησης για ξύλινα παραδοσιακά σκάφη μια εναλλακτική λύση στα καρνάγια καθώς έχει ήδη αρκετές τέτοιες παραγγελίες.

«Το να φτιάχνεις σκάφη είναι σαν να κάνεις παιδιά. Είναι δημιουργία. Ξεκινάς από το μηδέν και κάνεις ολόκληρο πλοίο», δηλώνει, εξηγώντας γιατί ακολούθησε τον δρόμο του πατέρα και του 92χρονου πλέον παππού του, επιλέγοντας παράλληλα να αφήσει το σχολείο.

Ο ίδιος έχει στόχο όχι μόνο να κρατήσει την οικογενειακή επιχείρηση αλλά και να την επεκτείνει εκσυγχρονίζοντας το κομμάτι που αφορά στη συντήρηση των ξύλινων καραβιών.

Ο Βασίλης ωστόσο είναι από τους ελάχιστους νέους που αποφασίζουν να μάθουν την τέχνη. «Είναι βαριά δουλειά τα νέα παιδιά δεν ενδιαφέρονται», παρατηρεί ο κύριος Παναγιώτης, που φοβάται ότι το επάγγελμα κινδυνεύει να χαθεί. Ο Νίκος μοιράζεται τον ίδιο φόβο. Μάλιστα έχει ξεκινήσει να γράφει ένα βιβλίο, στο οποίο αποτυπώνει όλη του τη γνώση και τη μαεστρία γύρω από την τέχνη της ξυλοναυπηγικής.

Τόσο για τον ίδιο όσο και για τον Παναγιώτη στα καρνάγια τους κρύβεται ένας ολόκληρος κόσμος, ένας κόσμος που έχει μυρωδιά πεύκου, χρώμα πορτοκαλί και θέα τη θάλασσα. Ένας κόσμος στον οποίο τρεις γενιές έπαιξαν, έμαθαν και ανδρώθηκαν και που δίχως αυτόν η Ελλάδα θα είναι φτωχότερη.

[ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, ΚΥΡ-ΚΑΠΑ, της Αλεξίας Καλαϊτζή, φωτογραφίες Αλέξανδρος Αβραμίδης-Reuters, 12/8/2018]

Πληρότητα που αγγίζει το 100% σε καταλύματα και ξενοδοχεία

Συχνά στη Βόρεια Ελλάδα λέμε «σαν την Χαλκιδική δεν έχει» για να δείξουμε την υπεροχή της σε σχέση με άλλα μέρη, με άλλους ταξιδιωτικούς προορισμούς. Και αυτό το καλοκαίρι οι παραλίες και τα χωριά του γειτονικού μας νομού αποτελούν την πρώτη επιλογή για πολλούς παραθεριστές, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων.

Αν δεν κάνατε εγκαίρως την κράτησή σας η υπόθεση εύρεσης στέγης ίσως να είναι δύσκολη και να φαντάζει παζλ για γερούς λύτες. Όμως υπάρχουν πάντα και τα φιλικά σπίτια (οι περισσότεροι όλο και θα έχετε από κάποιον φίλο ή συγγενή που να έχει ένα σπιτάκι δίπλο στη θάλασσα και να θέλει παρέα), αλλά και τα κάμπινγκ για αυτούς που αγαπούν να είναι πραγματικά μέσα στη φύση και δεν θέλουν να ξοδέψουν αρκετά χρήματα.

Πάντως αυτό το διάστημα ο τουρισμός στην Χαλκιδική είναι στο «κόκκινο».

Στο 100% είναι η πληρότητα στα καταλύματα στο δήμο Σιθωνίας. Όπως δήλωσε στον «Τύπο Θεσσαλονίκης» ο δήμαρχος Σιθωνίας κ. Ιωάννης Τζίτζιος: «Αυτή τη στιγμή υπάρχει μεγάλη πληρότητα που αγγίζει το 100%. Το να βρει κανείς δωμάτιο τώρα είναι δύσκολο, αν και φέτος είχαμε περισσότερα από 2.000 νέα καταλώματα στην περιοχή μας που δόθηκαν για χρήση σε όλο το δήμο».

Από Ρουμανία και Βουλγαρία στις ακτές Σιθωνίας

Όπως είπε, οι τουρίστες που επιλέγουν τις παραλίες και τα χωριά του δήμου Σιθωνίας προέρχονται κυρίως από τη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, και σε λιγότερα ποσοστά από Σερβία και Σκόπια. Έρχονται και Ρώσοι, άλλα όχι σε μεγάλο αριθμό. Όσο για τους Έλληνες, μάς είπε πως θα κάνουν διακοπές στις παραλάες του δήμου, όμως λιγότερες μέρες σε σχέση με προηγούμενες χρονιές. «Έχουν συρρικνώσει τις διακοπές τους», τόνισε.

Ο κ. Τζίτζιος εμφανίστηκε ικανοποιημένος από την τουριστική προσέλευση στο δήμο Σιθωνίας. Τόνισε όμως ότι «ο Ιούνιος μάς θόλωσε λίγο τα νερά. Συγκεκριμένα από τις 15 Ιουνίου μέχρι και τις 15 Ιουλίου, λόγω των καιρικών συνθηκών, και λόγω της κατάστασης με τις νέες αγορές της Τουρκίας και της Αιγύπτου, αντιμετωπίσαμε κάποια προβλήματα. Πλέον οι δύο αυτές περιοχές είναι φθηνές λόγω της υποτίμησης της τουρκικής λύρας και πηγαίνουν αρκετοί και προς αυτή την κατεύθυνση».

Συμπλήρωσε πως στο δήμο τους «υπάρχει καλή κατάσταση στις παροχές νερού, στην καθαριότητα και στο αποχετευτικό δίκτυο. Δεν αντιμετωπίζουμε προβλήματα και προσπαθούμε να έχουμε μια καλή εικόνα προς τους επισκέπτες μας», εξήγησε

Κασσάνδρα: Γεμάτη από κόσμο -Περισσότεροι Γερμανοί και Άγγλοι

Αυξημένη είναι η τουριστική κίνηση και στο δήμο Κασσάνδρας. «Από τις 15 Ιουλίου και μετά πάμε καλώ. Και η κίνηση θα κορυφωθεί το Δεκαπενταύγουστο

Τον Ιούνιο είχαμε κάμψη», μάς δήλωσε η αντιδήμαρχος Τουρισμού του δήμου Κασσάνδρας Μαρία Παπαδημητρίου.

Συμπλήρωσε ότι «υπάρχει και ο ανταγωνισμός από την Τουρκία, καθώς βρίσκουν δωμάτια με 5 ευρώ οπότε αρκετοί τουρίστες προτιμούν να πάνε εκεί και ακύρωσαν κρατήσεις από την Χαλκιδική. Επίσης ακυρώσεις έγιναν και λόγω της γενικότερης εικόνας της χώρας μας τον Μάη -Ιούνιο με τα συλλαλητήρια με το Μακεδονικό που αρκετοί τουρίστες βλέποντας τις αναταραχές αποθαρρύνθηκαν και επέλεξαν να μην έρθουν στην χώρα μας».

Ποιοι τουρίστες προτιμούν τα χωριά του δήμου Κασσάνδρας; Πέρα από τους Έλληνες που έχουν τα εξοχικά τους ή αυτούς που κάνουν ολιγοήμερες διακοπές, υπάρχουν κυρίως τουρίστες από Γερμανία, Αγγλία και Τουρκία. Λιγότερο από Ιταλία, και φέτος μικρότεροι είναι οι αριθμοί τουριστών από Ρωσία λόγω και της ρήξης που υπάρχει ανάμεσα στην Ελλάδα και τη Ρωσία.

[ΠΗΓΗ: ΤΥΠΟΣ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, της Λεμονιάς Βασβάνη, 11/8/2018]