Τη στιγμή που στην Ελλάδα η εξορυκτική δραστηριότητα φέρνει… γκρίνια, σε άλλες χώρες η αξιοποίηση των ορυκτών μετάλλων δημιουργεί θέσεις εργασίας και πλούτο. Και όσο παράδοξο και να φαίνεται για τα… εγχώρια ήθη συνυπάρχει -εάν δεν τον τροφοδοτεί-με τον τουρισμό.
Χαρακτηριστική περίπτωση; Ο δήμος Kittila της Φινλανδίας όπου τα ορυχεία χρυσού συνυπάρχουν με το μεγαλύτερο τουριστικό θέρετρο της νορβηγικής χώρας που βρίσκεται στην περιοχή Levi. Για την ακρίβεια τις δύο αναπτύξεις χωρίζει απόσταση μόλις 20 χιλιομέτρων, με τις μονάδες κατεργασίας χρυσού να είναι ορατές από το πολυτελές χιονοδρομικό κέντρο της περιοχής Levi.
«Περίπου 1.000 άτομα απασχολούνται στον τουρισμό της Kittila και 600 άτομα στην εξορυκτική δραστηριότητα. Ο πληθυσμός της πόλης αυξάνεται και νέοι άνθρωποι επιστρέφουν. Ο τουρισμός και η εξόρυξη χρυσού πάνε χέρι-χέρι» σημείωσε, χθες, στο τέταρτο διεθνές συνέδριο για τον ορυκτό πλούτο ο πρώην δήμαρχος της Kittila Seppo Maula.
Όπως ανέφερε, οι επενδύσεις στον κλάδο των εξορύξεων προέρχονται, κατά βάση, από το εξωτερικό, καθώς η Φινλανδία δεν διαθέτει τα απαιτούμενα κεφάλαια για την υλοποίηση και κατασκευή ορυχείων.
«Η εξορυκτική δραστηριότητα ξεκίνησε στην Kittila πριν από περίπου 50 χρόνια, οπότε στο κέντρο της πόλης Levi είχε κατασκευαστεί ένα μικρό ορυχείο χρυσού. Τη δεκαετία του 1990 σχεδιάζαμε τη δημιουργία ενός καινούργιου ορυχείου χρυσού και οι συζητήσεις, τότε, με τα εμπλεκόμενα μέρη είχαν διαρκέσει περίπου 10 χρόνια. Εκείνη την εποχή τα ποσοστά ανεργίας στην περιοχή ξεπερνούσαν το 20%. Οι άνθρωποι απασχολούνταν στον τουρισμό, αλλά μόνο για διάστημα έξι μηνών και η πλειονότητα των θέσεων εργασίας σχετίζονταν με τον κλάδο της καφεστίασης και ήταν χαμηλά αμειβόμενες» εξήγησε.
Ύστερα από διαρκείς συζητήσεις, όπως ανέφερε, η τοπική κοινωνία αποφάσισε ότι ο τουρισμός και η εξορυκτική δραστηριότητα μπορούν να συνυπάρξουν, με δεδομένο το ιδιαίτερα αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο του Καναδά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης για τις εξορύξεις.
«Οι επιχειρηματίες του τουρισμού είχαν διακρίνει προοπτικές, θεωρώντας ότι θα μπορούσαν να αντλήσουν καινούργιους πελάτες που θα σχετίζονταν με την εξορυκτική δραστηριότητα. Σήμερα, τουρίστες από χώρες του εξωτερικού, όπως η Μεγάλη Βρετανία ή η Ρωσία, επιθυμούν να μάθουν τι συμβαίνει μόλις 20 χιλιόμετρα από το θέρετρο στο Levi» ανέφερε.
Όλα αυτά, όταν στην Ελλάδα οι επενδύσεις χρυσού έχουν δαιμονοποιηθεί, αποτελώντας αντικείμενο μικροπολιτικής εκμετάλλευσης. Πάντως, σε επίπεδο γραφειοκρατικό, μία από τις βασικές διαφορές μεταξύ Ελλάδας και Φινλανδίας είναι ότι στη σκανδιναβική χώρα, η αδειοδότηση των έργων εξόρυξης και κατεργασίας πολύτιμων μετάλλων αποτελούν υπόθεση της περιφέρειας ή του δήμου και όχι της πολιτείας.
[Πηγή: www.capital.gr, 21-03-2014, του Δημήτρη Δελεβέγκου]